Na een zestal wedstrijden in deze competitie is het voor veel ploegen tijd om een voorlopige balans op te maken. Voor Akkrum was het een totaal ander beeld dan de voorgaande jaren. Jarenlang speelde de ploeg in de 3e klasse, met veel herkenbare tegenstanders en bekende gezichten. Door het zeer knap behaalde kampioenschap van afgelopen seizoen begon voor de Akkrumers een nieuw avontuur in de tweede klasse.
Met een nieuwe trainer in de persoon van de ambitieuze Robert Staarman was het zowel voor spelers als trainer een frisse start. Na een voorbereiding met wisselende resultaten stond de eerste competitiewedstrijd tegen Steenwijkerwold op het programma. Een betere start kon Akkrum zich niet wensen: de tegenstander werd in de eerste helft overklast en de Akkrumers gingen met een 3-0 voorsprong de rust in. Weliswaar knokte Steenwijkerwold zich terug tot 3-2, maar Akkrum rechtte de rug en liep uit tot een klinkende 5-2 overwinning.
Wisselende start, sterke lijn omhoog
De week erop volgde de uitwedstrijd tegen Musselkanaal. Ook daarin was Akkrum de betere ploeg, maar het missen van een aantal grote kansen werd de ploeg fataal: een ongelukkige 2-0 nederlaag was het gevolg. Met alweer een uitwedstrijd op het programma toog de spelersbus vervolgens naar Zeijen om aan te treden tegen SVZ. Akkrum werd geholpen door een vroege rode kaart bij de thuisploeg, maar met goed veldspel en beter afronden van de kansen werd een regelmatige 0-4 zege geboekt.
De thuiswedstrijd tegen Annen was lastig; het spel golfde op en neer. Akkrum toonde veerkracht door een 0-1 achterstand om te buigen naar een 2-1 voorsprong, maar wist de druk van Annen niet volledig te weerstaan. Het eindigde uiteindelijk in 2-2. De uitwedstrijd tegen Forward was vervolgens een van de mindere wedstrijden. Door een zwak begin liep Akkrum al snel tegen een 1-0 achterstand aan. Via een counter werd het zelfs 2-0. Hoewel de aansluitingstreffer nog viel, bleef de gelijkmaker uit.
Dan volgde de echte graadmeter: thuis tegen koploper Gomos, dat na vijf wedstrijden de volle winst had gepakt en fier aan kop ging met vijftien punten. Akkrum speelde volwassen en liet zich niet in de val lokken. Door goed positiespel, slim gebruik van de ruimtes en verzorgd combinatiespel werd brutaal een 1-0 voorsprong genomen na een prachtige ingestudeerde aanval. Gomos bleef gevaarlijk in de counter, maar Akkrum hield stand. Toen vlak voor tijd de bevrijdende 2-0 viel, was de strijd gestreden en verloor Gomos zijn ongeslagen status.
Sterke start geeft vertrouwen
Na zes wedstrijden kunnen staf en spelers tevreden zijn met het voorlopige resultaat. Een keurige vijfde plaats met maar liefst tien punten is een start waarop vooraf slechts gehoopt werd. Mooi om te zien is hoe de connectie tussen trainer en spelers op het veld tot uiting komt. Het verzorgde veldspel, het enthousiasme en de ingeslepen automatismen zorgen voor een sterk geheel.
Trainer Robert Staarman heeft zijn ideeën vertaald naar concrete opdrachten voor het team en zorgt ervoor dat elke speler zich verder ontwikkelt. De spelers zelf schaven ook aan hun kwaliteiten, en de combinatie daarvan maakt dat het team zich op een hoger niveau kan meten.
Stevig fundament in de verdediging
Keeper Michel Geertsma was al een betrouwbare sluitpost met specifieke kwaliteiten, maar onderscheidt zich ook dit seizoen wekelijks als een van de betere keepers in deze 2e klasse. De achterhoede vormt het fundament van de rust binnen het team. In het centrum heersen IJsbrand Dijkstra en Oscar Fokkinga, die een mooie wisselwerking hebben. De robuuste IJsbrand verliest praktisch geen duel, terwijl aanvoerder Oscar met zijn rust en meevoetballende kwaliteiten vaak de eerste opbouw verzorgt.
Op de flanken hebben Idsert Bosma en Lennart Dijkstra zich snel aangepast aan de snelheid en felheid van dit hogere niveau. Beiden staan verdedigend hun mannetje en dragen bij aan de opbouw; Lennart scoorde zelfs al tweemaal.
Middenveld als motor van het elftal
Op het middenveld valt één speler extra op: Jornt Eisses. Door de trainer omgevormd van verdediger tot centrale middenvelder, is hij technisch en tactisch een bepalende factor en motor op het middenveld. De ondersteuning varieert, maar de broers Goerres zijn van een bescheiden rol uitgegroeid tot een vaste waarde. Vorig seizoen was het vooral Sven die zijn doelpunten meepikte; dit jaar staat de teller bij Mats al op drie treffers.
Helaas zijn Edwin de Vries en Johannes de Vries door blessures niet inzetbaar, maar de breedte van de selectie bepaalt de kracht van het team. Zo maakte Iwan Jonker dit seizoen zijn debuut in de 2e klasse en fleurde dat op met een doelpunt. Ook Liebbe Eisses, Jelmer Oenema, Daan de Groot, Pytrik van der Heide en de pas 18-jarige Sebastiaan Witteveen hebben laten zien dat zij op dit niveau meekunnen.
Gevaarlijk duo voorin
Voorin worden de aanvallers Emile Vis en Rimmer van der Heide door elke tegenstander gevreesd — terecht, want beiden vonden al vier keer het net. De sluwe Emile en de gedreven Rimmer vormen met hun verschillende speelstijlen een sterk en lastig te verdedigen koppel. Pepijn de Vlieger is vaak de invallende pinchhitter, die met zijn enthousiasme en werklust in de slotfase tegenstanders de nodige onrust bezorgt.
Stabiele staf en clubtrots
Het mag duidelijk zijn dat trainer Robert Staarman met zijn duidelijke visie en benadering een groot aandeel heeft in de resultaten. Zeker ook leider Luc Pen verdient vermelding: met zijn ervaring, rust en goede klik met de spelers vormt hij samen met Staarman een sterk duo, de basis van de teamgeest. Een compliment is eveneens op zijn plaats voor Leene van der Singel, al jarenlang de vaste assistent-scheidsrechter van het team, die ook dit seizoen wekelijks langs de lijn staat.
Hopelijk blijft deze formatie van staf en spelers compleet en kunnen zij verder bouwen op de tot nu toe behaalde resultaten. Voor de vereniging is dit elftal een trots uithangbord — zeker nu Akkrum zich opmaakt voor het 100-jarig jubileum. In het weekend van 18 en 19 april 2026 staat een groots jubileumweekend gepland, waarvan de voorbereidingen al in volle gang zijn.
