,,Ja hoor, je mag me gerust de netste dakloze van de wereld noemen’’. Hildo de Vries (60) bivakkeert momenteel op de leugenbank naast de vroegere doopsgezinde kerk aan de Boarnswâl in Akkrum. Zijn legergroene slaapzak, meerdere plastictasjes met boodschappen, een weekendtas met spullen heeft ie op zijn fiets meegenomen. De vijftiende april 2023 – zaterdag – is ie gearriveerd. Hij had al even rondgekeken naar plekken om te overnachten, maar ,,dat is allemaal vrij prijzig hier’’. Vandaar zijn keus voor de overdekte leugenbank.
De Vries houdt ervan om zijn omgeving netjes te houden. Poepen en plassen kan hij in de douchegelegenheid bij het havenkantoor even verderop. ,,Dat is wel heel mooi, hoor’’, vertelt hij, terwijl hij weer een hapje uit zijn avocado lepelt. Hij wil niemand tot last zijn. Aanloop krijgt hij volop. Hulpverleners zijn al langs geweest, de voorzitter van Plaatselijk Belang, maar zo lang hij geen overlast veroorzaakt, kunnen instanties weinig doen.
Gezond eten staat bij bij Hildo de Vries voorop. De boodschappen van de Poiesz bestaan voor een groot deel uit groente, waaronder een pot met grote augurken. Vlees eten doet hij sinds zijn 26ste niet meer, toen hij nog bij zijn ouders in het Noord-Brabantse Fijnaart woonde. Hij is ervan overtuigd dat gezond eten, natuurgeneeskunde en spirituele ontwikkeling belangrijk zijn en dat je er zelfs de ergste ziekten mee kunt overwinnen.
De Vries is sinds de zomer van 2018 dakloos. De reden houdt hij liever voor zichzelf. ,,Er is een heleboel gebeurd en dat was lang niet altijd fijn.’’ Hij reed met het openbaar vervoer naar Zwolle. Daar verbleef hij op wisselende plekken, onder andere in een daklozenopvang. Hij trof er – heel kort – een meisje, dat hem op weg hielp en waar hij sindsdien verliefd op is. Lotte heet ze en als het goed is, kwam ze uit Akkrum. Ze werkte in een winkel in Zwolle. De Vries is niet actief op zoek naar haar, maar als het in het verhaal vermeld kan worden, dan zou dat mooi zijn.
De politie in Zwolle kende De Vries ook. Eerder is hij wel aangehouden en veroordeeld. Dat was toen hij op een gegeven moment uit boosheid – toen het ook nog eens keihard regende – een campinggasstelletje met gastankje in een winkelcentrum gooide en riep dat het wel eens een bom kon zijn. ,,Ik was het toen zo beu allemaal, maar dat was net in de tijd van aanslagen en viel niet goed bij de omstanders.’’
De Vries leeft van een uitkering en is onder bewindvoering. ,,Dat is erg. Mijn schulden heb ik nu allemaal afbetaald, maar ik kan helemaal niks. In juni 2023 is daar weer een rechtszitting ver. Over een week krijg ik mijn centjes weer en dan zoek ik toch liefst wel onderdak. Ook zou ik Lotte graag willen ontmoeten. Ja, ik heb wel het nodige meegemaakt. En niet alles is allemaal zo fijn gelopen.’’
Foto's: Noordoost.nl/Alex J. de Haan
